Piano Sonata No.21 in C Major , Op.53 (Waldstein)
I.Allegro con brio
II.Introduzione : Adagio molto
III.Rondo : Allegretto moderato - Prestissimo
مریم صوفی سیاوش
بتهوون این شاهکار خود در دو ماژور را به حامی همیشگی اش تقدیم کرد. نواختن این سونات به تکنیکی درخشان و کنترل ساختار های پیچیدۀ ریتمیک نیاز دارد. شکل اصلی این اثر در دو موومان خلاصه می شود که بخشی بیست و هشت میزانی در میان آن دو، اینترودوتسیونه-آداجو مولتو آتاکا، در اصل جای موومان دوم را به خود اختصاص داده است. کمپف می گوید:«این بخش همچون پرتویی از نبوغ آهنگساز بر تیرگی میان دو تنالیتۀ ماژور و مینور می تابد و آن را روشن می سازد. تم روندو چونان فرازگاه یک معبد یونانی در سپیده دمان می درخشد.» این سونات اولین اثری بود که بتهوون در هنگام خلق آن از کلاویه های اضافی موجود بر روی پیانویی بزرگتر که کارخانۀ پیانو سازی ارار به او اهدا کرده بود، استفاده می کرد.
- ۹۸/۱۲/۰۲